[Bismilləh. Əlhəmdulilləh. Subha­nəl-ləzi səxxara lənə həzə və mə kunnə lə­hu muqrinin. Və innə ilə Rabbinə ləmun­qalibun. Əlhəmdulilləh, əlhəmdulilləh, əl­həmdulilləh. Allahu Əkbər, Allahu Əkbər, Allahu Əkbər. Subhanəkə Allahummə in­niy zaləmtu nəfsiy fəğfir liy, fəinnəhu lə yəğfiruz-zunubə illə ənt]

«Allahın adı ilə! Allaha həmd olsun! «Bunu bizə tabe edən [Allah] pak və müqəd­dəsdir. [Yoxsa] bizim ona gücümüz çat­mazdı. Şübhəsiz ki, biz Rəbbimi­zə qayıdacağıq». Allaha həmd olsun! Allaha həmd olsun! Allaha həmd olsun! Allah ən Böyükdür, Allah ən Böyükdür, Allah ən Böyükdür. Allahım, Sən pak və müqəddəssən! Mən özümə zülm etdim. Məni bağışla! Şübhəsiz ki, günahları ancaq Sən bağışlayırsan».[1]