Məscidə gedərkən edilən dua
Ərəbcə:
اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِي قَلْبِي نُورًا، وَفِي لِسَانِي نُورًا، وَفِي سمَْعِي نُورًا، وَفِي بَصَرِي نُورًا، وَمِنْ فَوْقِي نُورًا، وَمِنْ تَحْتِي نُورًا، وَعَنْ يَمِينِي نُورًا، وَعَنْ شِمَالِي نُورًا، وَمِنْ أَمَامِي نُورًا، ومِنْ خَلْفِي نُورًا، واجْعَلْ فِي نَفْسِي نُورًا، وأَعْظِمْ لِي نُورًا، وعَظِّمْ لِي نُورًا، واجْعَلْ لِي نُورًا، واجْعَلْنِي نُورًا، اللَّهُمَّ أَعْ طِنِي نُورًا، واجْعَلْ فِي عَصَبِي نُورًا، وفِي لحَْمِي نُورًا، وفِي دَمِي نُورًا، وفِي شَعْرِي نُورًا، وفِي بَشَرِي نُورًا،)) [اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي نُورًا فِي قَبْرِي… وَ نُورًا فِي عِظَامِي] [ وزِدْنِي نُورًا، وزِدْنِي نُورًا، وزِدْنِي نُورًا،] [ وهَبْ لِي نُورًا عَلَى نُورٍ ]
Oxunuşu:
[Allahumməc’al fi qalbi nuran va fi lisəni nuran va fi səm’i nuran va fi bəsari nuran va min fovqi nuran va min təhti nuran va an yəmini nuran va an şiməli nuran va min əməmi nuran va min xalfi nuran, vac’al fi nəfsi nuran va a’zim li nuran va azzım li nuran, vac’al li nuran, vac’alni nuran. Allahummə a’tıni nuran, vac’al fi asabi nuran va fi ləhmi nuran va fi dəmi nuran va fi şə’ri nuran va fi bəşəri nuran] [“Allahumməc’al li nuran fi qabri va nuran fi izami”] [“va zidni nuran, va zidni nuran, va zidni nuran”] [“va həb li nuran alə nurin”]
Tərcümə:
«Allahım! Qəlbimə və dilimə nur saç! Qulağıma və gözümə nur saç! Başımın üstündən və ayağımın altından nur saç! Sağımdan və solumdan nur saç! Önümə və arxama nur saç! Nəfsimi nurlandır! Mənim üçün böyük bir nur və uca bir nur saç! Mənim üçün nur et və məni nurlu et! Allahım mənə nur bəxş et! Sinirimi nurlu et! Ətimi və qanımı nurlu et! Saçımı və dərimi nurlu et!»[1] [«Allahım! Qəbrimə nur saç! Sümüyümü nurlandır!»][2] [«Nurumu artır, nurumu artır, nurumu artır!»][3] [«Mənə nur üzərindən nur bəxş et!»][4]
- «Fəthul-Bari», 11/116, № 6316. Bu onun mətnidir. Muslim, 1/526, 529, 530, № 763.
- ət-Tirmizi, 5/483, № 3419.
- əl-Buxari, «Ədəbul-Mufrad», № 695, səh, 258; əl-Albani bu hədisin isnadını “səhih” hesab etmişdir, «Səhih Ədəbul-Mufrad», № 536.
- İbn Həcər bunu «Fəthul-Bari», 11/118 əsərində gətirmiş və ibn Əbu Asimin «Dua» əsərində olduğunu qeyd etmişdir. O demişdir: «Müxtəlif rəvayətlərlə iyirmi beş xislət varid olmuşdur».
Məscidə gedərkən edilən dua
Ərəbcə:
اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِي قَلْبِي نُورًا، وَفِي لِسَانِي نُورًا، وَفِي سمَْعِي نُورًا، وَفِي بَصَرِي نُورًا، وَمِنْ فَوْقِي نُورًا، وَمِنْ تَحْتِي نُورًا، وَعَنْ يَمِينِي نُورًا، وَعَنْ شِمَالِي نُورًا، وَمِنْ أَمَامِي نُورًا، ومِنْ خَلْفِي نُورًا، واجْعَلْ فِي نَفْسِي نُورًا، وأَعْظِمْ لِي نُورًا، وعَظِّمْ لِي نُورًا، واجْعَلْ لِي نُورًا، واجْعَلْنِي نُورًا، اللَّهُمَّ أَعْ طِنِي نُورًا، واجْعَلْ فِي عَصَبِي نُورًا، وفِي لحَْمِي نُورًا، وفِي دَمِي نُورًا، وفِي شَعْرِي نُورًا، وفِي بَشَرِي نُورًا،)) [اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي نُورًا فِي قَبْرِي… وَ نُورًا فِي عِظَامِي] [ وزِدْنِي نُورًا، وزِدْنِي نُورًا، وزِدْنِي نُورًا،] [ وهَبْ لِي نُورًا عَلَى نُورٍ ]
Oxunuşu:
[Allahumməc’al fi qalbi nuran va fi lisəni nuran va fi səm’i nuran va fi bəsari nuran va min fovqi nuran va min təhti nuran va an yəmini nuran va an şiməli nuran va min əməmi nuran va min xalfi nuran, vac’al fi nəfsi nuran va a’zim li nuran va azzım li nuran, vac’al li nuran, vac’alni nuran. Allahummə a’tıni nuran, vac’al fi asabi nuran va fi ləhmi nuran va fi dəmi nuran va fi şə’ri nuran va fi bəşəri nuran] [“Allahumməc’al li nuran fi qabri va nuran fi izami”] [“va zidni nuran, va zidni nuran, va zidni nuran”] [“va həb li nuran alə nurin”]
Tərcümə:
«Allahım! Qəlbimə və dilimə nur saç! Qulağıma və gözümə nur saç! Başımın üstündən və ayağımın altından nur saç! Sağımdan və solumdan nur saç! Önümə və arxama nur saç! Nəfsimi nurlandır! Mənim üçün böyük bir nur və uca bir nur saç! Mənim üçün nur et və məni nurlu et! Allahım mənə nur bəxş et! Sinirimi nurlu et! Ətimi və qanımı nurlu et! Saçımı və dərimi nurlu et!»[1] [«Allahım! Qəbrimə nur saç! Sümüyümü nurlandır!»][2] [«Nurumu artır, nurumu artır, nurumu artır!»][3] [«Mənə nur üzərindən nur bəxş et!»][4]
- «Fəthul-Bari», 11/116, № 6316. Bu onun mətnidir. Muslim, 1/526, 529, 530, № 763.
- ət-Tirmizi, 5/483, № 3419.
- əl-Buxari, «Ədəbul-Mufrad», № 695, səh, 258; əl-Albani bu hədisin isnadını “səhih” hesab etmişdir, «Səhih Ədəbul-Mufrad», № 536.
- İbn Həcər bunu «Fəthul-Bari», 11/118 əsərində gətirmiş və ibn Əbu Asimin «Dua» əsərində olduğunu qeyd etmişdir. O demişdir: «Müxtəlif rəvayətlərlə iyirmi beş xislət varid olmuşdur».