[Allahummə inniy abdukə, ibnu abdikə, ibnu əmətikə, nasıyətiy biyədikə, madın fiyyə hukmukə, adlun fiyyə qada­ukə, əs’əlukə bikulli ismin huvə ləkə, səm­meytə bihi nəfsəkə, əu ənzəltəhu fi kitəbi­kə, əu alləmtəhu əhədən min xalqikə, əu istə’sərtə bihi fi ilmil-ğaybi indəkə, ən təc’aləl-Qur’anə rəbiya qalbiy, və nura sadriy, və cəlaə huzniy, və zəhabə həm­miy]

«Allahım! Mən Sənin qulunam, qulu­nun oğluyam, kənizinin oğluyam! Kəkilim (məni idarə etmək) Sənin əlindədir. Barəmdə verdiyin hökm yerinə yetəndir. Mənə yazdığın tale ədalətlidir. Sənə, Özünə verdiyin və ya Ki­tabında nazil etdiyin yaxud yaratdıqlarından kiməsə öyrətdiyin yaxud da Öz yanında olan qeyb elmində saxladığın Özünə aid olan hər bir adla yalvarıram ki, Quranı qəlbimin baharı və köksümün nuru et, üzüntümün aradan qalx­ması və  kədərimin getməsi (üçün səbəb) et!»[1]

[Allahummə inniy əuzu bikə min­əl-həmmi vəl-həzəni, vəl-aczi vəl-kəsəli, vəl-buxli vəl-cubni, və daləid-deyni və ğaləbətir-ricali]

«Allahım! Üzüntü və kədərdən, acizlik və tənbəllikdən, xəsislik və qorxaqlıqdan, borc altında qalmaqdan və insanların (məni) sıxış­dırmasından Sənə sığınıram!»[2]